Over willen, kunnen, struikelen en doorgaan
Je wil iets.
Je voelt het in alles.
Je denkt: “Ja, dit is het. Hier ga ik voor.”
En dan… lukt het niet.
De timing is verkeerd.
De uitvoering hapert.
Je krijgt niet het gewenste resultaat.
En voor je het weet, begint die stem in je hoofd:
“Zie je wel, ik kan dit niet.”
“Had ik het maar niet geprobeerd.”
“Dit was een domme fout.”
Maar wat als we het eens anders bekijken?
Wat als iets dat niet lukt, niet betekent dat jij faalt – maar dat je leert?
Kunnen en willen is niet genoeg – en dat is oké
We hebben het vaak over willen en kunnen.
Als je iets écht wilt, en je denkt dat je het kunt, dan moet het toch lukken?
Toch?
Maar zo werkt het leven niet altijd. Soms doe je alles ‘goed’ – en toch valt het tegen. Soms is het pad hobbeliger dan je had gehoopt. Soms verlies je energie, of vertrouwen, of richting.
Dat is niet fijn.
Maar het is ook niet verkeerd.
Sterker nog: dát is precies waar het goud ligt.
De les zit vaak in het struikelen
Wanneer we struikelen, leren we meer dan wanneer alles vanzelf gaat.
We ontdekken onze blinde vlekken.
We worden geconfronteerd met onze overtuigingen.
We leren omgaan met teleurstelling, met het onbekende, met onszelf.
Juist in het niet-lukken, wordt je karakter gevormd.
Je doorzettingsvermogen aangescherpt.
Je veerkracht wakker gekust.
De les is niet: “je had dit beter moeten doen”,
maar: “wat neem je hieruit mee voor de volgende stap?”
Mislukking is geen eindpunt, maar onderdeel van het proces
We leven in een cultuur waarin alles zichtbaar, meetbaar en succesvol moet zijn.
Maar de realiteit is dat elk pad naar groei gepaard gaat met haperingen, omwegen en vallen.
De grote vraag is dus niet: “Waarom lukt het niet meteen?”
Maar: “Ben ik bereid om te blijven bewegen, ook als het anders gaat dan ik had gedacht?”
Echte groei zit niet in perfectie, maar in het doorgaan ondanks imperfectie.
Niet in altijd winnen, maar in durven verliezen en tóch je hart volgen.
Hoe ga je door als het niet lukt?
1. Herken het gevoel – maar geloof het niet meteen.
Teleurstelling is menselijk. Laat het er zijn. Maar maak er geen verhaal van over je waarde of kunnen.
2. Evalueer mild en eerlijk.
Wat ging er goed? Wat kan anders? Wat heb je geleerd?
3. Herinner jezelf aan je ‘waarom’.
Waarom begon je hiermee? Waar hoop je op? Wat beweegt jou?
4. Zet een nieuwe, kleine stap.
Niet alles hoeft ineens groots en meeslepend te zijn. Begin gewoon weer ergens.
Jij bent geen mislukking – jij bent aan het leren
Misschien is dit juist de kern:
Iets dat niet lukt, betekent niet dat jij niet goed genoeg bent.
Het betekent dat je op weg bent. Aan het oefenen. Aan het groeien.
Gun jezelf dat proces.
Laat de scherpe randjes van falen zachter worden door mildheid.
En vertrouw erop: dit hoort erbij.
Het is niet erg als iets niet lukt. Het is erg als je denkt dat jij dan gefaald hebt.
Wees moedig genoeg om te willen.
Wees dapper genoeg om te proberen.
En wees wijs genoeg om te blijven leren – juist als het moeilijk is.
Want daar – precies dáár – groeit de kracht waarmee je verder komt dan je ooit had durven dromen.