Over leven in cycli, en de kunst om mee te bewegen met wat zich aandient
Het leven is geen rechte lijn. Het is een reeks van seizoenen. Soms mild, soms rauw. Soms vol bloei, soms vol verlies. En net als in de natuur, kun je ze niet afdwingen. Alleen leren herkennen. En er met zachtheid doorheen gaan.
We denken vaak dat groei lineair is. Dat het leven een trap is die we beklimmen. Maar eigenlijk is het een kringloop — een dans van licht en donker, van komen en gaan, van geboren worden en opnieuw beginnen.
🌱 De lente van het leven – ontdekken en ontvouwen
In de eerste seizoenen van ons leven gaat alles open. We ontdekken, proberen uit, vallen en staan weer op. Als kind leren we wat ons ‘ik’ is. In onze jeugd zoeken we naar wie we mogen zijn in de ogen van de ander. Alles is mogelijk. Alles is nog in wording. De lente ruikt naar vrijheid en verwachting.
Maar ook in een latere levensfase kan er lente zijn. Een nieuwe relatie. Een verhuizing. Een roeping die wakker wordt. Lente is niet gebonden aan leeftijd. Het is gebonden aan innerlijke beweging.
☀️ De zomer – dragen, bloeien, geven
Er komt een fase waarin we verantwoordelijkheid dragen. We geven, bouwen, zorgen, leiden. In de zomer van ons leven zijn we vaak nodig. Door kinderen, partners, werk, familie. Alles staat in bloei — en tegelijk kost het veel. Want de zon schijnt fel, en vraagt om voeding, inzet, uithoudingsvermogen.
Sommige mensen ervaren deze zomer ook als een tijd van innerlijke droogte. Alles lijkt goed te gaan, maar vanbinnen voel je iets knagen. Een verlangen naar iets wat je zelf nauwelijks kunt benoemen. Juist daar begint de volgende overgang.
🍂 De herfst – oogsten, loslaten, reflecteren
De herfst komt vaak onverwacht. Niet als een crisis, maar als een fluistering. Het blad dat stil begint te vallen. De vragen die zich aandienen: Wie ben ik, los van mijn rollen? Wat heb ik gegeven – en wat heb ik gemist?
In de herfst mogen we oogsten van wat we gezaaid hebben. Maar het is ook de tijd van het leren loslaten. Van relaties, verwachtingen, overtuigingen. Van controle. Het is een seizoen van diepgang, vol kleuren die alleen zichtbaar worden in het licht van verlies.
❄️ De winter – verstilling, wijsheid, overgave
Winter is niet leeg. Winter is de plek waar het leven rust. Waar wortels zich verdiepen. Waar alles wat overbodig is wegvalt. En wat blijft, is essentie.
De winter leert ons dat we niet alles hoeven te begrijpen. Dat we soms alleen maar hoeven te zijn. Hier ontstaat de ruimte voor troost. Voor eenvoud. Voor vrede met het niet-weten. En vaak ook: voor het aanvaarden van het einde — van een levensfase, een relatie, of uiteindelijk: het leven zelf.
🌿 Ieder mens draagt zijn seizoenen mee
En het mooie is: deze seizoenen lopen niet altijd synchroon met onze kalender of leeftijd. Je kunt als twintiger al diepe herfst ervaren. En als zeventiger ineens weer lente voelen borrelen. Het gaat niet om tijd – het gaat om innerlijke beweging.
Waar je ook bent, je bent niet fout. Elk seizoen heeft zijn eigen schoonheid. Zijn eigen lessen. Zijn eigen tempo.
✨ Wat als je leert meebewegen, in plaats van vechten?
Bij Prelude geloven we dat leven in verbinding begint met erkennen waar je bent. Niet sneller willen, niet terugverlangen naar ‘toen’. Maar trouw zijn aan het nu. De herfst verwelkomen als hij komt. De lente vieren als ze verschijnt. De winter respecteren als ze aan de deur klopt. En de zomer dragen, zolang je mag.